3. januara 1920. godine, u Rijeci je rođen Milan Srdoč, jedan od najvoljenijih glumaca bivše Jugoslavije. Iako je otac radio kao brodokovač, a Milan započeo školovanje za metalostrugara, njegova strast prema glumi nije imala prepreka. Počeo je sa amaterskim igranjem u pozorištu, što je postalo osnov za njegovu bogatu glumačku karijeru.
Srdoč je preminuo 7. januara 1988. godine, ostavivši za sobom bogat opus od gotovo 50 filmova. Njegove uloge u popularnim filmovima i serijama, poput „Ludih godina“, „Subotom uveče“, „Šeste brzine“, „Priča iz radionice“, „Poseban tretman“, ali i mnogim serijama i filmovima koji su obilježili detinjstvo i mladost, kao što su „Poletarac“, „Babino unučče“, i „Neven“, učinile su ga omiljenim glumcem mnogim generacijama. Njegovi likovi bili su na granici smeha i tuge, poput prodavca lozova čika Mige ili tužnog, zaboravljenog doktora za boks.
Igrao je u pozorištima u Zaječaru, Beogradskoj komediji i Narodnom pozorištu, a njegov angažman nije se ograničavao samo na domaću scenu – odigrao je i ulogu u vesternu pored Stjuarta Grejndšera, kao i u filmu „Suton“ Gorana Paskaljevića, gde je igrao uz holivudskog glumca srpskog porekla Karla Maldena.
Srdoč je bio prisutan na filmu i televiziji tokom čitave svoje karijere, a zadužio je i glumačku scenu i brojne generacije gledalaca. Iako je otišao tiho i skromno, 7. januara 1988. godine, njegov uticaj kroz uloge, koje su izazivale snažne emocije, ostao je neizbrisiv.
Međutim, ono što svedoči o prolaznosti vremena i zaboravu jeste stanje njegovog groba. Na Novom bežanijskom groblju, gde počiva, dva drvena krsta, potpuno izbledela od kiše i sunca, leže slomljena i nalaze se ukoso jedan preko drugog. Ponekad, prolaznici zastanu, ali tišina govori više od bilo kakvih reči. Krstovi koji više nisu u stanju da ponosno stoje, polako nestaju pod težinom vremena. Usprkos svemu što je dao kroz svoje uloge, čini se da je samo tuga ostala na mestu koje bi trebalo da bude posvećeno njegovom pamćenju.
Dodaj komentar